المپیک پاریس با حضور 40 ورزشکار و کسب 12 مدال (3 طلا، 6 نقره و 3 برنز) برای کاروان ایران به پایان رسید تا جایگاه بیست و یکم کشورمان در این المپیک بهترین عنوان و نتیجه پس از المپیک 2012 لندن لقب بگیرد.
درست است که کاروان ایران به لحاظ تعداد و کیفیت مدال نسبت به المپیک 2016 ریو و 2020 توکیو رشد چشمگیری داشته است اما در پاریس یک زنگ خطر برای ورزش ایران به صدا در آمد و آن کاهش رشته‌های مدال آور در این دوره از المپیک است.
در المپیک 2016 ریو ایران صاحب 8 مدال شامل سه مدال طلا، یک نقره و 4 برنز شد و در جایگاه بیست و چهارم ایستاد. در این دوره از بازی‌ها 3 رشته کشتی، تکواندو و وزنه‌برداری کاروان ایران را صاحب مدال کردند.
در المپیک 2020 توکیو تعداد مدال‌ها و جایگاه ایران نزول داشت و کاروان کشورمان با 7 مدال شامل 3 طلا، 2 نقره و 2 برنز رتبه بیست و هفتم را به خود اختصاص داد. کشتی، تیراندازی، وزنه برداری و کاراته (رشته مهمان)، در توکیو ایران را صاحب مدال کردند.
اما در پاریس اگرچه عملکرد کلی کاروان از نظر تعداد و کیفیت مدال فراتر از انتظارات بود اما نباید فراموش کرد که کسب مدال در این دوره تنها به تکواندو و کشتی خلاصه شد. وزنه‌برداری پس از 16 سال از لیست مدال آوری کاروان ایران خارج شد و عنوان چهارمی داوودی بهترین عملکرد ایران در این رشته بود.
تیراندازی نیز که دوره قبل مدال طلا را برای کشورمان کسب کرده بود نه تنها روی سکو قرار نگرفت بلکه با پسرفت نسبت به المپیک لندن یعنی 12 سال پیش بازگشت به جایی که الهه احمدی به فینال صعود کرد و عنوان ششمین او بهترین نتیجه تیراندازی تا آن زمان نام گرفت. حالا در پاریس هم صعود رستمیان به فینال و عنوان ششمی او بهترین نتیجه برای تیراندازی بود.
نباید فراموش کرد که علیپور در سنگنوردی و الفتی در ژیمناستیک و شمشیربازی تیمی سه رشته‌ای بودند که به کسب مدال نزدیک بودند اما نباید از وضعیت رشته‌های مدال آور در ادوار گذشته و ناکامی‌های امروز المپیک پاریس غافل ماند و باید واکاوی شود تا در دوره‌های بعدی سبد مدال‌آوری ورزش ایران معطوف به دو رشته کشتی و تکواندو نشود.
© تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به اسرار نویس می باشد.
