چندی است مرکز ملی فضای مجازی به‌عنوان یکی از نهادهای بالادستی در حوزه زیست مجازی سخن از برگزاری یک جشنواره برای کودکان و نوجوانان می‌کند، جشنواره‌ای با نام «آسمون» و با رسم نوجوانان که می‌تواند هم اقدامی مهم و قابل اتکا برای نهادهای تربیتی باشد و هم اقدامی خطرناک در ورود به حوزه‌ای که بیش از هر موضوعی برای آینده کشور اهمیت دارد.
نام جشنواره و فراخوانش بیش از هر چیز دیگری بوی آینده را می‌دهد، فضای مجازی به اضافه نوجوان احتمالا نتیجه‌ای جز فردای کشور نخواهد داشت و می‌تواند برآوردی از نگاه نوجوان به مسئولان کشور ارائه کند.
نکته بعدی و مهم جشنواره اهمیت دادن به فضای نوجوانانه است، از تعیین قالب عمودی برای فیلم‌ها تا زبان فراخوان همه نشان می‌دهد که برگزار کننده در رابطه با مخاطبش آگاهی دارد.
تجربه همواره برای فعالیت گروهی از نوجوانان مهم است، ترکیب هیئت داوران با حضور با تجربه‌های عرصه‌های هنری می‌تواند این تجربه را کنار شور جوانی قرار دهد تا شرایط برای فعالیت درست و به دور از حاشیه شرکت کنندگان فراهم شود، البته همه این موارد منوط به این اتفاق است که داوران تنها آثار را به صورت آنلاین و از دور مشاهده نکرده و با جشنواره همراه باشند.
اما شبکه‌سازی شاید مهم‌ترین اتفاقی است که در قالب یک جشنواره شکل می‌گیرد و اتفاقا دیده نمی‌شود، در رابطه با جشنواره فیلم فجر همه این مهم را جزئی جدایی ناپذیر از این جشنواره می‌دانند، ما از اساس سینماگران بسیاری را در این رویداد شناخته‌ایم!
حالا باید دید آ‌یا این مسیر در این جشنواره هم دیده شده و یا مورد غفلت واقع می‌شود، واقعیت این است که گردهم آوردن نوجوانان فعال در عرصه‌های هنری در نقاط مختلف کشور امری سخت و البته پرهزینه است، اتفاقی که با هدف عدالت فرهنگی شهید رئیسی نیز همراه بود و حالا می‌توان آن را در قالب این جشنواره به ثمر نشاند.
اما همه این موارد در صورت غفلت برگزار کنندگان می‌تواند به اتفاقی اشتباه تبدیل شده و جشنواره‌ای نوظهور و البته مهم را به زمین بزند. خبرها حاکی از رسیدن بیش از 4000 اثر به دبیرخانه جشنواره آسمون است؛ از میان آثار قطعا می‌توان 40 گروه را تشکیل و با کارگاه‌های مختلف آن‌ها را به شرایط مطلوبی رساند.
© تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به اسرار نویس می باشد.
