نخستین نمایشگاه تخصصی هنرهای قرآنی "روایت باران" به همت نگارخانه "ترانه باران" و همکاری صندوق اعتباری هنر در گالری شماره 1 و 2 فرهنگسرای نیاوران آغاز در حال برگزاری است.
احمد پیله‌چی قزوینی، خوشنویس پیشکسوت کشورمان در یادداشتی درباره این رویداد به نکات مهمی اشاره کرده است. در ادامه متن این یادداشت را می‌خوانید:
نمایشگاه قرآن سراسر نور است، نور مطلق، هر زمانی هم برپا شود زمان مناسبی است. به خصوص که در این نمایشگاه آثار به فرموده و دستور کسی نوشته نشده‌اند. بلکه هنرمندان آنها را با دل خودشان نوشته‌اند، این موضوع مهمی است. گاه کسی سفارش می‌دهد و هنرمند اختیار و سلیقه‌اش را در اختیار سفارش‌دهنده می‌گذارد، ولی اینجا هر کس با ذهنیت و ارادت خود به هر منظوری اثر خود را ارائه داده است. خانم کاظمی هم این همت را داشتند و نمایشگاه هنرهای قرآنی "روایت باران" را ترتیب دادند تا آثار تعدادی از خوشنویسان با آیات قرآن کنار هم جمع شود. امیدواریم این جرقه‌ای باشد برای نمایشگاه‌های بعدی، با آمادگی بیشتر.
یکی از انگیزه‌های برپایی چنین نمایشگاه‌هایی با موضوع قرآنی، مردمی بودن آن است. به همین دلیل باید نمایشگاه برای مردمی که عاری از تشخیص هنری هستند هم زیبا باشد. در همین راستا اتفاق خوبی است که آثار نقاشی‌خط، تذهیب و فرم‌هایی مثل مرغ بسم‌الله در بخش‌های مختلف نمایشگاه به نمایش درآمده است.
باید مسئولین بیشتر از هر دوره‌ای به چنین نمایشگا‌هایی توجه کنند، واقعا همه چیز متناسب با خواست این دولت و تقاضای نظام است. اگر فرهنگ بخواهیم اینجاست، اگر اصالت بخواهیم اینجاست، اگر محتوا می‌خواهید اینجاست، اگر هدایت می‌خواهید اینجاست. اگر نمایشگاه به درستی مورد حمایت قرار گیرد و رو به جلو هدایت شود، در آینده امکان بیشتری داریم برای کسانی که در این راه قدم می‌گذارند. لازم است متولیان امور فرهنگی هم شور و شوق و علاقه و حمایت نشان دهند. اینجا جایی است که آنها هم امتحان می‌شوند.
هنرمندان در طول تاریخ بدون صله و فرمایش و سفارش، ارادت خود را در بهترین آثارشان در کارهای قرآنی نشان داده‌اند. اما مسئولان چقدر توجه کرده‌اند؟ چقدر یک اثر قرآنی فاخر جایگاه خود را در جامعه امروز ما پیدا کرده است؟ اگر به هنرمند رسیدگی نشود ما در آینده نه هنرمندی داریم که تربیت شود و نه آثار فاخری داریم که تولید شود موزه‌های ما خالی می‌شود.
موضوع مهمتر در جریان برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی پیوست رسانه‌ای است. ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که اگر بخواهیم فرزند زمانه خودمان باشیم و مسایل دنیا را درک کنیم، باید بپذیریم که امروز قدرت اول دنیا قدرت هنر و رسانه است، هنر و رسانه مکمل هم هستند، ابزار کار هنر است و وسیله انتقال رسانه است. هنرمند اثر هنری خلق کرده و نمایشگاه برگزار می‌کند، اگر این اتفاق رسانه‌ای نشود، رسانه ها این را به گوش مخاطبان نرسانند، مصداق این شعر است که:
«فضل هنر زایل است گر ننمایند/ مشک بر آتش نهند و عود بسایند»
زحماتی که اینچنین کشیده می‌شود باید ده‌ها اقدام و پیوست فرهنگی و رسانه‌ای داشته باشد. هدف از برگزاری نمایشگاه اطلاع‌رسانی عمومی و از مهجوریت بیرون آوردن یک هنر و اثر هنری است. نفس برگزاری این نمایشگاه بی‌شک بهترین کار است اما اگر پیوست بعدش و برداشت‌هایی که از آن می‌شود انجام نشود مثل این است که ما محصولی را داشته‌ایم و به وقتش برداشت نکردیم و محصول روی زمین مانده است. بعد از برگزاری نمایشگاه است که نوبت به گام‌های بعدی می‌رسد، گام بعدی حمایت‌های اقتصادی و فروش است.
یک هنرمند اگر فعال و پرکار باشد در طول سال 10-12 اثر فاخر تولید می‌کند که این آثار اگر به نمایش در نیاید در صندوقچه و انباری خانه هنرمند پنهان می‌ماند، و این زایل کردن هنر است. از خانم کاظمی تشکر می‌کنم که به هر نیت و علتی که این نمایشگاه را تشکیل دادند، باعث شدند آثار هنرمندان از خانه و دفتر کار هنرمندان که امکان بازدید عمومی نداشتند بیرون بیایند.
برگزاری نمایشگاه قرآنی توسط بخش دولتی وظیفه است، اما بخش خصوصی با انجام این کار ایثار می‌کند و لازم است بیشتر حمایت شود. اگر مسئولان تاثیر این کار را درک کنند، پی می‌برند که حمایت از امثال خانم کاظمی برای برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی از نان شب واجب‌تر است. در عین حال بخش خصوصی ایثار می‌کند اما نباید منتظر حمایت بخش دولتی باشد، چرا که اگر وارد این میدان شده با دولت و بخش دولتی طرف نیست با قرآن طرف است.
نمایشگاه «روایت باران» تا پایان اردیبهشت 1403 در فرهنگسرای نیاوران دایر است و علاقه مندان می‌توانند همه روزه از ساعت 10 تا 19 و روزهای تعطیل از ساعت 14 تا 19 از این نمایشگاه بازدید کنند.
© تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به اسرار نویس می باشد.
